.:. Memaknakan Diri .:.

Walking through this journey.. Bawa hatimu kepada Tuhan..

Termenung sekejap, melayan perasaan, dahulu ketika bermula dengan segar di awal zaman kampus, sy suka senyum.. Senyum dan senyum, and I even didn't need a reason to smile. Dunia ni sangat segar, dan penuh dengan cas-cas positive. Sangat-sangat segar. {Sila jangan peduli zaman sekolah sy yg lembik}

Learn all new things. Sy teruja. Tapi waktu tu sy tidak terbuka 'menerima' kawan baik. Saya ada ramai kawan, cuma sy rasa takde keperluan untuk berkawan baik. Sebelum persepsi sy diubah secara berperingkat.

Dalam tak sedar senyuman sy menghilang. Entahlah ke mana. Dan kenapa. Lebih kritikal, sy baru sedar kehilangan yg dah lama berlaku tu. Sy sering kalah pada emosi dan kesakitan. Berperang dengan perasaan dan keinginan. Kerap hati luluh kerana manusia. Lembik. Dan sekarang barulah sy nampak hikmah persepsi yg berubah. Benar-benar nampak. Allah kan maha mengetahui. Berpaut pada 'sandaran' yg Dia kirimkan, terlalu bernilai buat sy, tegar meminjamkan kekuatan untuk kembali membina. Namun sy masih bertatih, sering melampaui batasan. Dan kini sy sedang berjuang untuk mencari. Mahu kembali memaknakan diri. Bertenaga dan optimis. Mahu senyum kembali.

>>Kembali memaknakan diri!!<<